بسم الله
چرا دیگر حرف مراجع مثل میرزای شیرازی برش ندارد؟ چرا با وجود این همه سر و صدا و اظهار نظرهای سیاسی دیگر حرفشان خریدار ندارد؟ چرا با وجود بیش از 150 مورد اعتراض به ربوی بودن سیستم بانکی گوش کسی بدهکار نیست؟ چرا با وجود تحریم های از طرف مراجع و متوسل به زورشدن‌های فقهی کاری را پیش نمی برد؟ آیا فقه بازیچه شده؟ آیا اظهارنظرهای سیاسی مایه کسر شأن فقاهت است؟
بسم الله
اگر که به مقوله ی حجاب کاملا عقلانی نگاه کنیم، عقل مخالف حجاب است
بسم الله
انسان بالفطرة دنبال سبکی از زندگی است. و هر سبکی از زندگی مکتبی را تاسیس می کند. پوچ گرایی یا نهیلیسم یک مکتب یا دین است. آزادی پرستی یا لیبرالیسم یک مکتب یا دین است و...
چه بخواهیم چه نخواهیم بالاخره تسلیم
بسم الله
ما دو ضلع وجودی داریم که عبارتند از تن و من انسان
تن انسان همان مرکبی است که با حواس پنج گانه ادراکاتی دارد و به سیستم عصبی مخابره می کند و واکنش می گیرد. مثلا بوی قرمه سبزی می آید و بزاق دهانش ترشح می شود یا
بسم الله
بعضی وقتا در نهایت اعتماد به سقف استدلال هایی برای اثبات خدا و پیغمبر میاریم که اگر به گوش خودشون برسه میگن بابا دمت گرم! تا حالا کجا بودی؟ و خدا کنه این جملات گرانبها به هیچ احد الناسی نرسه که آبرو نمیمونه برامون
«منِ عرق خور و دخترباز بهترم یا اونی که میره توی خلوت هر غلطی دلش میخواد میکنه؟ من که نه ادعا دارم نه ریاکارم. تازه اون منافقه»
بسم الله
از کودکی تا به حال همه اسلام را دین جامع معرفی می کردند و از عظمتش دم می زدند. اما هیچ گاه این حرف ها برای ما جذاب نبود و کششی نداشت. با شعاری مواجه بودیم که از بس شنیده ایم حالت تهوع به ارمغان می آورد.
عملا اسلامی ندیده ایم مگر در عبادات
فردی و یا مسجد و نماز جمعه و تکبیرها!
نه کار کردن اسلامی دیده ایم نه خوابیدن
نه معاشرت
